پای طلب دمی که سر از دل برآورد

چون تار شمع جاده ز منزل برآورد

چون سایه خاک مال تلاش فسرده ام

کو همتی که پایم ازین گل برآورد

دل داغ ریشه ای ست که هرگه نموکند

چون شمع ازتوقع حاصل برآورد

خط غبار من که رساند به کوی یار

این نامه را مگرپر بسمل برآورد

هرجا رسد نوید شهیدان تیغ عشق

آغوش سر ز زخم حمایل برآورد

جون شمع لرزه در جگر از ترزبانی ام

ای شیوه ام مباد ز محفل برآورد

در وادیی که غیرت لیلی درد نقاب

مجنون سربریده زمحمل برآورد

ضبط خودت بن است غم خلق هرزه چند

گوهرمحیط را به چه ساحل برآورد

بنیاد این خرابه به آبی نمی رسد

تاکی کسی عرق کند وگل برآورد

بر آستان رحمت مطلق بریدنی ست

دستی که مطلب از لب سایل برآورد

بید ل نفس گر از در ابرام بگذرد

عشقش چه ممکن است که از دل برآورد